ذات آدمی از بدو تولد مانند گوی بلورینی است شفاف و درخشان که هرچه در درونش می نگری جز تمیزی و شفافیت چیز دیگری نمی توان در آن یافت ولی خدای ناکرده آگر آدمی دچار معصیت و گناهی شود همین گوی شفاف ذات آنقدر کدر و سیاه می شود که هرگز با گوی اولی نمیشود مقایسه کرد.

                                     ف.فتحی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: